CCA’ E’ TEMPU ’I FOCU
Sciarriamuni cchi cuticchiuna
nca stu carrettu senti i scaffi
e a matinata strinci a vuci ê cani
ntu cannolu ’i scuncichi
e ammatula n’allattariamu
pi canusciri a jurnata
mentri i campani n’arricogghinu
p’a prima missa
ma tu cchi cannili astutati
’un haj unni jiri
e ju appressu a tia
cu na cuttunina stinciuta
ca d’u lettu passau o malasenu
unni s’a mancia u pruvulazzu.
’Nca ci vulissi ’n sartu giustu
pi pruvarini stu vistitu
pi pigghiarini i misuri
pi strincirlu e allargarlu
a cumminenza
e pacenzia si nnu lassa ncimatu
o si nnu cunsigna p’a missa cantata
quannu tisi tisi nni mutamu
pi l’ultima bedda fiura.
Ccà è tempu ’i focu
e ’i litanii…
e nsemmula agghiuttemu sputazza
ma ntu fistinu nni cunnuceru
a via ’i pinnuli
Ccà stamu e ’un nni putemu fujiri
e â morti pari cu lassa!
MI CUNORTU CU ’N FRISCALETTU
Ascutu u ventu ca spatulìa
s’arrimazza senza risettu
pari ca nni fa a limosina
si cummogghia ’i cinniri
u so viaggiu dulurusu
e mi cunortu cu ’n friscalettu
quannu si strica ê canni
e canciu strata p’arricanusciri
cugnintura di novi trummi
pi cunzari a festa.
Ma stasira stancu
babbaluciu siccu n-pampina
senza vuci stennu i manu
ô cufuni d’u celu
e tutti i stiddi mi vennu a salutari
u ventu l’annaca cchi so chiacchiari
cu resta mpinnuliata
e cu cadi
e ju la cercu nta lu mari
cu stu friscalettu
la cercu puru alluciatu d’u suli
ma nisciutu a ligna ê turnari
nca a mè tannura aspetta:
idda sapi ca scrivu littri
e ca mi fazzu ’n quattru
prima d’appinnicari a jurnata
ma na curpa sula m’avi a pirdunari
d’ arraccamari u munnu
nta lu cori di l’omini.
Salvatore Bommarito
